Snucie:
Pasiak
Kiedy myślimy o tkaninie ludowej z Polski Centralnej, pasiak jest jej najbardziej oczywistym przedstawicielem. Tkany jest splotem płóciennym (o tym więcej w zakładce: Tkanie). W związku z tym wymaga użycia jedynie dwóch nicielnic, przez które nici osnowy przechodzą na zmianę – jedna przez nicielnicę przednią, druga przez tylną. Początkowo wykonywany był zwykle na jednobarwnej osnowie lnianej.
Współcześnie, dla uzyskania drobnej, nieprzezierającej znad nici wątku osnowy, stosuje się również do tego celu nić bawełnianą.
Inaczej niż np. w kraciakach, przygotowywanie osnowy na pasiak nie wymaga zważania na kolory nici, ponieważ wzór tworzony jest wątkowo, a nie osnowowo (czyli jednobarwna osnowa „chowa się” pod wątkiem). Jeśli natomiast się nie chowa, to znaczy, że albo tak miało być albo popełniono jakiś błąd (na przykład nici osnowy były za grube, albo płocha za mało gęsta).
Z uwagi na użytkowy charakter tkanin (zapaski, kilimy itp.) osnowa jest w nich zwykle dość szeroka i gęsta, co czyni snucie procesem dość żmudnym i długotrwałym.
O tym, jak proces ten wygląda w szczegółach, opowiadają poniższe filmy.